Park Miejski w Głubczycach

Park miejski rozciąga się w południowej części miasta, ze wschodu na zachód wzdłuż lewego brzegu rzeki Psiny. Jego założenie miasto zawdzięcza radnemu, lekarzowi medycyny Josephowi Laufferowi, który w roku 1837 wystąpił z inicjatywą osuszenia bagien i usunięcia drugiego koryta Psiny, przebiegającej dawniej przez środek dzisiejszego parku. Najstarszą jego częścią jest jego wschodni odcinka od pomnika koło poczty do fontanny z kamiennymi zwierzętami. Tu w 1882 roku stanęła tzw. Kolumna Zwycięstwa upamietniająca zwycięstwa pruskie w wojnach 1864, 1866 i 1870/71. Po II wojnie światowej kolumna i ozdobne żelazne ogrodzenie zniknęły a na cokole zostal postawiony obelisk z żołnierzem radzieckim, który stoi do dziś. Z północnej strony tej starej promenady stoi najlepiej zachowana w mieście XIII-wieczna baszta zwieńczona renesansową kopułą z dużym fragmentem odrestaurowanego w latach 80-tych XX wieku muru obronnego. Plac zabaw urządzono po II wojnie światowej po rozbiórce stojących tu i zniszczonych w 1945 roku domów. Przy Nowym Świecie stoi kolejna, połowicznie rekonstruowana w latach 80-tych XIII-wieczna baszta.

Najbardziej interesujący fragment Parku Miejskiego pomiędzy ulicą Parkową a Cyną powstal po zasypaniu drugiego koryta rzeki Psiny w 1844 roku. W tej części u wylotu ul. Wałowej w 1852 roku postawiono pomnik założyciela parku dra Josefa Lauffra przypominający stępiony obelisk na czworokątnym cokole. Autorem tego pomnika był rzeźbiarz Menzel z Nysy. Pomnik ogrodzono w 1895 roku. Interesującym obiektem jest także fontanna z kamiennymi zwierzętami z 1911-1912 roku ufundowana miastu przez właściciela browaru Eduarda Beyera oraz pomnik-fontanna “Filozofa z Lasu” (Philo von Walde) – znanego śląskiego poety gwarowego Johannesa Reinelta (1858-1906) urodzonego w Gołuszowicach (Kreuzendorf) koło Głubczyc.zbudowany ze śląskiego marmuru i granitu przez Josefa Obeth z Jesenika w latach 1922-1923.
Za nim, po drugiej stronie ulicy Parkowej stoi budynek internatu Zespołu Szkół Rolniczych, zbudowany w latach 1903-1904 jako przytułek dla ubogich. Wyrzeźbiona w piaskowcu Matka Boska z Dzieciątkiem na fasadzie budynku jest dziełem Paula Ondruscha.
 
W latach 20 i 30-tych XX w. powstała najmłodsza część parku wg planów miejskiego rajcy budowlanego Paula Klehra. Jest to odcinek od ulicy Powstańców do “Świątyni Dumania” – kamiennej altany na zachodzie miasta, zwanej również “Grzybem” i dalej na pólnoc ku drodze na Gadzowice.
Dzisiejszy drzewostan parku stanowią głównie lipy, klony, buki czerwone, jawory, brzozy i akacje.
Skip to content